Archiwum filmów
Pitbull. Niebezpieczne kobiety
Piąta pora roku
Podróże na chmurze
Pojedynek w ciszy
Pokłosie
Polski film
Poniedziałki z klasyką: CZAS APOKALIPSY - wersja reżyserska
Poniedziałki z klasyką: HAIR
Poniedziałki z klasyką: Krótka historia polskiego kina: KRZYK
Poniedziałki z klasyką: OBCY - DECYDUJĄCE STARCIE - wersja reżyserska
Poniedziałki z klasyką: POŻEGNANIE Z AFRYKĄ
Poniedziałki z klasyką: TAKSÓWKARZ
Pora Zwyrola - Noc z morderczymi zakonnicami
Porachunki
Poradnik pozytywnego myślenia
Powstanie Wielkopolskie - pokaz dokumentów
Pozdrowienia z raju
Poznański Klub Podróżnika
Poznański Klub Podróżnika - "Dwa szlaki, dwa światy" - Krzysztof Story
Poznański Klub Podróżnika - "Gruzja i Ja - fotograf National Geographic o swoim kraju" - George Darchiashvili
Poznański Klub Podróżnika - "Kaszmir - w poszukiwaniu himalajskiego raju" Katarzyna Mazurkiewicz
Poznański Klub Podróżnika - "Nieoczywistości, czyli rowerem po Birmie, Laosie i Kambodży" Piotr Strzeżysz
Poznański Klub Podróżnika - "W cieniu minaretów - Oman" Marek Pindral
Poznański Klub Podróżnika - "Zimbabwe" Alicja Rapsiewicz
Poznański Klub Podróżnika - Ameryka! Atlas z przepisami - Monika i Jan z Cafe La Ruina
Poznański Klub Podróżnika - Anita Demianowicz - Kobieta (i) wulkan. Ameryka Środkowa
Poznański Klub Podróżnika - Bajkał Ice Trip - Jakub Rybicki
Poznański Klub Podróżnika - Beata Lewandowska-Kaftan "Zanzibar, tam, gdzie Afryka splotła się z Orientem
Poznański Klub Podróżnika - Chiny od góry do dołu - Marek Pindral
Poznański Klub Podróżnika - Ewa Świderska „Nie tylko wielbłądy. Opowieści z Jedwabnego Szlaku rowerem"
Poznański Klub Podróżnika - Katarzyna Mazurkiewicz "Wenezuela o smaku mango"
Poznański Klub Podróżnika - Kuba - Piotr Trybalski
Poznański Klub Podróżnika - Od śniegów Kilimandżaro do plaż Zanzibaru - Katarzyna Mazurkiewicz
Poznański Klub Podróżnika - Podróż do serca Azji - Robb Maciąg
Poznański Klub Podróżnika - Sycylia - Ewa Cichocka i Magdalena Pannert
Poznański Klub Podróżnika - Tomasz Owsiany "Madagaskar. Niecodzienna codzienność prowincji"
Poznański Klub Podróżnika - Wietnam słodko-gorzki
Poznański Klub Podróżnika - Wietnam słodko-gorzki - Andrzej Meller
Poznański Klub Podróżnika: "Bułgaria poza szlakiem" Pamela i Krzysztof Kaczmarek
Poznański Klub Podróżnika: Od Ziemi Ognistej do Alaski - Michał Woroch
Poznański klub Podróżnika - Anna Grebieniow "W antarktycznej dziczy"
Pozwól mi upaść
Prawie jak gladiator
Prawie jak gladiator 3D
Prometeusz
Prometeusz 3D
Prosze slonia
Prymas. Trzy lata z tysiąca
Przed północą
Przegląd Filmów Wima Wendersa: ALICJA W MIASTACH
Przegląd filmów Wima Wendersa: AMERYKAŃSKI PRZYJACIEL
Przegląd filmów Wima Wendersa: BUENA VISTA SOCIAL CLUB
Przegląd filmów Wima Wendersa: NIEBO NAD BERLINEM
Przegląd filmów Wima Wendersa: PARYŻ, TEKSAS
Przerwa świąteczna
Przeszłość
Przygody Reksia
Przytul mnie. Poszukiwacze miodu
PÓŁNOC
PĘTLA
PŁAZY. PIONIERZY ŻYCIA NA LĄDZIE
PŁOMIENIE
Płynące wieżowce
QUEER
QUEER
Queen - Hungarian Rhapsody 1986
RABUSIE FISTASZKOW
RADIOSTORY
RADIOWCY BEZ CENZURY
RAFAEL ODKRYTY NA NOWO
RAFAEL. MŁODY GENIUSZ
RANDKA Z KRÓLOWĄ
RANGOON
RAPHAEL: THE LORD OF THE ARTS
RAPORT PILECKIEGO
RASHOMON
RATCHET I CLANK
RAYA I OSTATNI SMOK 2D dubbing
REALITY
RECHOTEK




Film opowiada o czwórce znanych czeskich aktorów, którzy spotykają się po latach i postanawiają wspólnie zrobić film. Realizacja tego projektu stanie się dla każdego z nich powodem do przeżycia własnego życiowego katharsis.


Reż. Miloš Forman
USA, RFN, 1979, 121 minut
20-letni Claude Bukowski przyjeżdża z Oklahomy do Nowego Jorku na posiedzenie komisji wojskowej. Na swojej drodze spotyka czwórkę hippisów - przypadek sprawia, że zostaje z nimi na dłużej. Odkrywa świat nieznanych wartości i narkotycznych uniesień. Świat braterstwa, równości i tolerancji. Rozbrzmiewa "Era wodnika". "Hair" powstało na podstawie brodwayowskiego musicalu. Początkowo obraz miał nakręcić George Lucas, a do ról epizodycznych przesłuchiwano nawet Madonnę i Bruce Springsteen'a.

Reż. Barbara Sass
Polska, 1982, 88 minut
"Krzyk" jest filmem mocnym, mrocznym, pełnym napięcia, sensacyjnym w sposobie prowadzenia narracji i zarazem bardzo emocjonalnym w tonie, co udziela się widowni. I czy będą to reakcje nacechowane dodatnio czy ujemnie, Barbara Sass nie uchybiła starej zasadzie kina: przede wszystkim nie nudzić" - pisała po premierze "Krzyku" jedna z recenzentek. O wysokiej randze trzeciego po "Bez miłości" i "Debiutantce" filmu twórczyni "Pokuszenia" przesądza głównie znakomita rola Doroty Stalińskiej, przez wiele lat ulubionej aktorki Sass. Stalińska dała tu subtelnie wycieniowany psychologicznie portret wulgarnej dziewczyny z marginesu, przebojowej i silnej w realiach półświatka, lecz zdumiewająco bezbronnej i zagubionej w świecie ludzi "normalnych", nie skażonych przestępczą przeszłością ani wychowaniem w patologicznej rodzinie. Obsadową niespodzianką filmu jest też zapadający w pamięć epizodyczny występ Igi Cembrzyńskiej w roli zapijaczonej, zeszmaconej matki bohaterki. Sporo też w "Krzyku" przenikliwych obserwacji nie tylko ludzkiej psychiki, lecz także barwnych obyczajowych konkretów rodem z "zakazanych" rejonów stolicy. Rok 1981. Marianna, młoda złodziejka z warszawskiej Pragi, wychodzi z więzienia i dzięki pomocy kuratora społecznego rozpoczyna pracę w luksusowym domu starców. Trwa tam właśnie kontrola. Istnieją bowiem podejrzenia, że część miejsc zajmują bezprawnie dawni prominenci. Jednym z nich jest podobno antypatyczny i władczy pan Nowicki, zwany Starym, którym opiekuje się Marianna. Niebawem dziewczyna opuszcza zapuszczone mieszkanie matki alkoholiczki i jej kochanka. Wprowadza się do swego nowego chłopaka Marka, pielęgniarza z domu starców. Chwilowo mieszka on w baraku, lecz ma obiecany lokal w spółdzielni. Pod wpływem uczucia do Marka Marianna zmienia się z wulgarnej chłopczycy w miłą, zadbaną dziewczynę. Niestety, idylla nie trwa długo. Brak im pieniędzy na mieszkanie, które Markowi przyznano. Dziewczyna po gwałtownej kłótni z Nowickim zabija go, sądząc, że wymierza sprawiedliwość, choć zarzuty przeciwko niemu okażą się fałszywe.

Reż. James Cameron
USA, Wielka Brytania, 1986, 151 minut
Horroru ciąg dalszy. Ta przerażająca, ciesząca się dużym uznaniem kontynuacja przedstawia dalsze losy Ripley (Sigourney Weaver), jedynej ocalałej z morderczego starcia na pokładzie Nostromo. Po konfrontacji z potwornym obcym i 57 latach hibernacji w kosmosie Ripley powraca wreszcie na Ziemię. Choć jej opowieści traktowane są początkowo z niedowierzaniem, zgadza się ona towarzyszyć drużynie kolonialnych marines w ponownej podróży na LV-426... gdzie tym razem szykuje się wojna!

"Pożegnanie z Afryką" to zrealizowany z epickim rozmachem romans, który podbił serca widzów na całym świecie. Wyreżyserowany przez nagrodzonego Oscarem Sydneya Pollacka film opowiada o fascynujących losach duńskiej pisarki Karen Blixen (Meryl Streep), obdarzonej silną wolą kobiety, która około roku 1914 wyjechała do Kenii, by wraz ze swym niewiernym mężem (Klaus Maria Brandauer) założyć tam plantację kawy. Ku swemu zdumieniu wkrótce pokochała Czarny Ląd, jego mieszkańców i tajemniczego myśliwego (Robert Redford), z którym połączył ją namiętny romans.

Reż. Martin Scorsese
USA, 1976, 113 minut
Travis Bickle, który jest weteranem wojny w Wietnamie, cierpi na bezsenność. Z tego powodu postanawia podjąć pracę jako nocny taksówkarz. Od zmierzchu do świtu jeździ po niebezpiecznych ulicach Nowym Jorku. Styka się tamz wieloma szemranymi typami. Ma świadomość, że niemal codziennie ma do czynienia ze światem zbrodni i przemocy. Boli go to, co widzi. Równocześnie zauroczył się w Batsy, dziewczynie pracującej przy kampanii wyborczej. Ale spotyka się też z młodą prostytutką Iris "Easy" Steensma. Namawia ją, aby rzuciła tę "robotę". Bezskutecznie Wtedy Travis decyduje, że samodzielnie rozprawi się z okrutnikami Nowego Jorku. Zabija sutenerów, którzy gnębią Iris, ale sam odnosi poważne rany. Zdrowieje i wraca do pracy taksówkarza."Taksówkarz" to jeden z najlepszych filmów nakręconych przez Martina Scorsese, za który dostał Złotą Palmę na MFFw Cannes w 1976 roku oraz kilka nagród BAFTA. To był także jeden z pierwszych filmów, w których swoje aktorskie mistrzostwo zaprezentowała wschodząca gwiazda światowego kina - Robert De Niro. Ten nowojorczyk z urodzenia, zanim wcielił się w tytułową postać, przez trzy miesiące pracował jako prawdziwy taksówkarz. Za rolę w tym filmie został nominowany do Oscara. Na uwagę zasługuje również kreacja aktorska 13-letniej wówczas Jodi Foster, która wcieliła się w postać prostytutki Iris. Muzykę do swojego - jak się później okazało - ostatniego dzieła filmowego napisał Bernard Hermann.

Satanico Pandemonium (znany również jako Sexorcysta!)
reż. Gilberto Martínez Solares,
Meksyk 1975, 87'
Satanico Pandemonium to mroczna surrealistyczna baśń osadzona w średniowieczu. Bohaterką filmu jest siostra Maria, której podczas spaceru ukazuje się sam diabeł. Na nic się zdaje smaganie pejczem, gdyż bohaterka miast wyplenić zgubną wizję z umysłu, zaczyna rozbudzać swą uśpioną seksualność. Tytuł zainspirował Roberta Rodrigueza, który w hołdzie dla filmu nazwał tak bohaterkę graną przez Salmę Hayek w swoim Od zmierzchu do świtu (1996).
Alucarda
reż. Juan López Moctezuma,
Meksyk 1977, 85'
Alucarda (znana polskim kolekcjonerom VHS-ów jako Piekło) to wysmakowana wizualnie, stylowa wariacja na temat Carmilii Sheridana Le Fanu, z wyraźnymi nawiązaniami do spuścizny Alejandro Jodorowskiego. Opowiada historię egzorcyzmów przeprowadzanych na dwóch młodych mniszkach zaprzysiężonych przez cygana szatanowi.
Prelekcję do filmów wygłosi Marcin Jauksz.



EWA KAROLINA CICHOCKA - dziennikarka, organizatorka i przewodniczka m.in. kobiecych wypraw z Fundacji Marka Kamińskiego (Robinson Crusoe była kobietą czy Wyspy z ognia). Ostatnie lata poświęciła poznawaniu Sycylii, przemierzając wyspę wielokrotnie m.in. z grupą kobiet z Polski i Sycylii (projekt Polak tu był). Jest autorką trasy po Sycylii – Śladami polskich artystów, zaprezentowanej na KOLOSACH, a także podróżniczych relacji, wystaw oraz książek o Sycylii. Jej zbiór reportaży i esejów pt. Sycylia. Między niebem a morzem, został wyróżniony w konkursie Magellana 2016 (najlepsze publikacje turystyczne) w kategorii: KSIĄŻKA PODRÓŻNICZA.
MAGDALENA PANNERT-BOBROWSKA - współautorka fotografii do książki o Sycylii oraz do wielu wspólnych i indywidualnych wystaw. Niestrudzona towarzyszka i inicjatorka eskapad nie tylko na Sycylię. Poznanianka i lekarka, dzieli pasję fotoreporterską z odpowiedzialnym zawodem.
W duecie potrafią wytrwale przemierzać nowe szlaki i godzinami śledzić z aparatami ludzi, krajobrazy i osobliwe detale. Równie niestrudzone są w dzieleniu się swoimi wrażeniami i pasjami.
„Stoimy na czubku wulkanu nad dziurą do wnętrza ziemi. Co kilka minut strzela w górę jak fajerwerk fontanna lawy, która rozpala noc czerwoną łuną. Słyszymy ryk wulkanu i czujemy drżenie ziemi i zapach siarki. To tak, jakby oglądać początek lub... koniec świata. Wokół tylko morze. Wieje i gwiżdże silny wiatr. Pewnie tak samo wiał, wypuszczony tu gdzieś z worków podarowanych Odyseuszowi przez króla wiatrów Eola”. Te chwile na wulkanie Stromboli to jedno z wielu emocjonujących wspomnień z podróży na Sycylię. Ta niezwykła, wypalona słońcem kraina o mitycznym rodowodzie przyciąga koneserów morskich krajobrazów oraz dzikiej i surowej natury. Jest także zasobna w spuściznę wielu nacji i wybitne dzieła architektury i sztuki. I może dlatego okazała się także inspirującą dla polskich artystów…
O różnorodności krajobrazowej, zawiłej historii, mieszkańcach, tradycjach i kuchni z pogranicza Europy i Afryki opowiedzą Ewa Cichocka i Magda Pannert, które od kilkunastu lat eksplorują wyspę. Wspominać będą nie tylko zdobywanie czynnych wulkanów, ale także uroki rybackich wiosek, majestat antycznych świątyń i blask bizantyjskich mozaik. Zdradzą także jak słodko jest zagubić się w gąszczu uliczek barokowych miast i wtopić się w tłum sycylijczyków, kultywujących od wieków tradycyjne festy i targi.







Ostatnia część trylogii z cyklu PRZED WSCHODEM SŁOŃCA i PRZED ZACHODEM SŁOŃCA z Julie Delpy i Ethanem Hawake'em w rolach głównych. Po raz pierwszy spotkali się PRZED WSCHODEM SŁOŃCA w pociągu do Wiednia. Dziewięć lat później wpadli na siebie w Paryżu PRZED ZACHODEM SŁOŃCA. Jesse i Celine są ze sobą już siedem lat. Co się wydarzy w ich związku na wakacjach w słonecznej Grecji? Ta dwójka z pewnością nie będzie się ze sobą nudzić. Błyskotliwe rozmowy, cięte riposty, sarkastyczny humor i emocje jeszcze bardziej intensywne niż wcześniej – tego lata on i ona poznają się na nowo.

Reż. Wim Wenders
RFN, 1974, 110 minut
"Alicja w miastach" jest, czwartym filmem Wendersa, ale reżyser często klasyfikuje go jako swój pierwszy, ponieważ odkrywa w nim film drogi jako gatunek. Jest to również pierwszy film Wendersa nakręcony częściowo w USA i pierwszy, w którym występuje jego „alter ego” Phillip Winter (Rüdiger Vogler). „Alicja w miastach” jest często porównywana do „Brzdąca” Charliego Chaplina. Film otrzymał Nagrodę Niemieckich Krytyków w 1974 roku. Dziennikarz Phillip Winter chce napisać artykuł o Ameryce, ale poza zrobieniem serii polaroidów nic innego mu się nie udaje. Rozczarowany rozpoczyna podróż powrotną do Niemiec. Niechętnie zgadza się wziąć małą Alice pod swoją opiekę, ponieważ jej matka, którą spotyka w Nowym Jorku dzień przed wyjazdem, odmawia zajęcia się dziewczynką. W Amsterdamie matka nie pojawia się zgodnie z umową, więc Winter i Alice wyruszają na poszukiwanie babci Alice w Zagłębiu Ruhry. Podczas wspólnych poszukiwań ich początkowa wzajemna niechęć stopniowo przeradza się w sympatię.

Reż. Wim Wenders
Francja, RFN, 1977, 127 minut
Amerykański przyjaciel prezentowany był w konkursie głównym w Cannes, zdobył Nagrodę Niemieckich Krytyków i Złotą Niemiecką Nagrodę Filmową w 1977 roku i jest dziś uważany za dzieło wybitne. Inspiracją dla filmu była powieść „Gra Ripleya” Patricii Highsmith. Jonathan Zimmermann (Bruno Ganz) wierzy, że wkrótce umrze na białaczkę. Pozbawiony skrupułów Amerykanin Tom Ripley (Dennis Hopper) dowiaduje się o tym i wykorzystuje chorobę Zimmermanna do własnych celów. Przedstawia Jonathana oszustowi Minotowi, który proponuje śmiertelnie choremu mężczyźnie, by został zawodowym seryjnym mordercą. W zamian ma otrzymać rozsądne wynagrodzenie, które zapewni jego żonie i dzieciom finansową przyszłość. Co ma do stracenia, skoro i tak umrze? Między dwoma skrajnie różnymi mężczyznami rodzi się przyjaźń, a Ripley ostatecznie interweniuje, gdy Zimmermann nie jest już zdolny do popełnienia kolejnego morderstwa.

Reż. Wim Wenders
Niemcy, USA, Kuba, Wielka Brytania, Francja, 1999, 101 minut
Wim Wenders towarzyszył w podróży do Hawany swojemu wieloletniemu przyjacielowi Ry Cooderowi, który napisał już wcześniej muzykę do jego filmów „Paryż, Teksas” i „Koniec przemocy”. Reżyser zanurzył się w świecie kubańskiej muzyki: przez kilka miesięcy towarzyszył zespołowi Buena Vista Social Club, najpierw w ich domu w Hawanie, następnie kilka tygodni później, w kwietniu 1998 roku, w Amsterdamie na pierwszym publicznym występie grupy, a jeszcze później, w lipcu 1998 roku, na triumfalnym koncercie w Carnegie Hall w Nowym Jorku. W ten sposób podążał za niemłodymi już bohaterami tradycyjnej kubańskiej muzyki na ich drodze od całkowitego zapomnienia do światowej sławy, co stało się w ciągu zaledwie kilku miesięcy. „Myślałem, że kręcę film dokumentalny – powiedział –a tymczasem byliśmy świadkami bajki, której nikt nie mógł sobie wymarzyć”. Dokument muzyczny stał się kinową sensacją i odniósł światowy sukces. Oprócz nominacji do Oscara dla najlepszego filmu dokumentalnego „Buena Vista Social Club” otrzymał m.in. Europejską Nagrodę Filmową, Złotą Niemiecką Nagrodę Filmową, Złotą Kamerę, Brazylijską Wielką Nagrodę Filmową.

Reż. Wim Wenders
Francja, RFN, 1987, 128 minut
Film nagrodzony został m.in. Złotą Palmą w Cannes (Najlepszy reżyser) i zdobył dwie Europejskie Nagrody Filmowe (Najlepszy reżyser, najlepszy aktor drugoplanowy). „Niebo nad Berlinem” jest swoistym „powrotem do domu” Wendersa i pierwszym niemieckim filmem po ośmiu latach spędzonych w Ameryce. Jego głównymi bohaterami są aniołowie stróże, przyjazne niewidzialne istoty w prochowcach, które słuchają myśli śmiertelników i próbują ich pocieszyć. Jeden z nich, Damiel (Bruno Ganz), pragnie stać się człowiekiem po tym, jak zakochuje się w pięknej artystce trapezowej Marion (Solveig Dommartin). Peter Falk, który gra samego siebie, pomaga mu przekroczyć tę granicę, wprowadzając go w tajniki drobnych przyjemności życia... Film stał się kultowy na całym świecie i w 1998 roku doczekał się remake'u pod tytułem „Miasto Aniołów” z Nicolasem Cage’em i Meg Ryan w rolach głównych.

Reż. Wim Wenders
Francja, Wielka Brytania, RFN, 1984, 147 minut
Paryż, Teksas jest uważany za najbardziej znany i odnoszący największe sukcesy na świecie film Wendersa. Doceniony przez krytyków, był nominowany do Złotego Globu, zdobył wiele głównych międzynarodowych nagród, w tym Złotą Palmę w Cannes w roku 1984. Ten niezwykły film drogi, oparty na scenariuszu laureata Nagrody Pulitzera Sama Sheparda, opowiada historię Travisa (Harry Dean Stanton), mężczyzny, który pewnego dnia w upale wędruje z Meksyku do Teksasu. Travis nie mówi ani słowa. Wydaje się też, że stracił większość wspomnień. Kieruje nim jednak pragnienie odnalezienia swojej rodziny –młodej żony Jane (Nastassja Kinski), którą prawdopodobnie naraził na śmiertelne niebezpieczeństwo swoją chorobliwą zazdrością, i jego 7-letniego syna Huntera. Przez cztery lata Travis był uznawany za zmarłego. Jego brat Walt przylatuje do Teksasu z Los Angeles, aby odnaleźć zaginionego brata. Walt wraz z żoną Ann zostali rodzicami zastępczymi Huntera. Bardzo trudno jest im teraz zrezygnować z tych ról, zwłaszcza gdy dowiadują się, że Travis chce wraz z synem wyruszyć na poszukiwanie Jane. Nie wiedzą o niej nic, poza tym, że prawdopodobnie mieszka w Houston... Oprócz imponujących kreacji aktorskich Harry'ego Deana Stantona jako Travisa i Nastassji Kinski jako Jane, „Paryż, Teksas” stał się również filmem kultowym ze względu na wyjątkową ścieżkę dźwiękową autorstwa Ry Coodera.

Ahmad i Marie nieformalnie zakończyli swój związek cztery lata temu. Po długiej rozłące mężczyzna przylatuje do Paryża, aby ostatecznie podpisać dokumenty i tym samym doprowadzić sprawę rozwodową do końca. Marie potrzebuje tych formalności, aby móc wejść w nowy związek małżeński z Samirem. Spotkanie nabiera dramatyzmu, kiedy Ahmad dowiaduje się, że atmosfera w domu Marie daleka jest od normalności. Z każdą chwilą kolejne tajemnice z przeszłości wychodzą na jaw i odciskają swoje piętno na życiu wszystkich.


reż. Oh-seung Kwon
Koorea Południowa 2020
Niesłysząca Kyung Mi, wraca późną nocą do domu po ciężkim dniu w pracy. Po kolacji służbowej z natarczywym klientem, udaje się na spotkanie z matką. Błądząc ciemnymi ulicami Seulu, jest świadkiem próby morderstwa nieznajomej dziewczyny. Zauważona przez seryjnego mordercę Do Shika, sama staje się jego celem.

Reż. Wojciech Has
Polska, 1957, 96 minut
Akcja toczy się w ciągu jednego dnia. Głównym bohaterem jest Kuba, rozpaczliwie walczący z nałogiem pijaństwa. Po południu, wraz z narzeczoną Krystyną ma udać się do lekarza, który zaaplikuje mu kurację. Na razie musi czekać. Czeka samotnie w mieszkaniu, które przypomina nieco rekwizytornię teatru. Co jakiś czas dzwoni telefon. To znajomi, niby współczujący, a tak naprawdę wścibscy i denerwujący. Kuba nie wytrzymuje. Poirytowany wychodzi na miasto. Włóczy się bez celu po ulicach, spotyka młodzieńczą miłość, wdaje się w burdę i ląduje w komisariacie. Wypuszczony idzie do baru "Pod orłem", gdzie znów sięga po kieliszek. W konsekwencji Kuba - uświadamiając sobie, że nigdy nie pokona nałogu - popełnia samobójstwo.

Film jest unikatowym, artystycznym inwentarzem płazów występujących w Polsce, szczególnie w polskich lasach, gdzie wiele gatunków ma w obecnej sytuacji największe szanse na przeżycie. Wizualną stronę filmu uzupełnia narracja czytana przez Krystynę Czubównę.
☘️ Wstęp wolny. Darmowe wejściówki dostępne w kasie kina.


reż. Luca Guadagnino
USA. Włochy 137 minut
Odurzające, hipnotyczne kino o poszukiwaniu raju na ziemi, miłosnym głodzie i erotycznej obsesji. „Queer”, najnowszy film Luki Guadagnino („Tamte dni, tamte noce”, „Jestem miłością”, „Challengers”) teleportuje widzów do świata nieposkromionych pragnień, szamańskich rytuałów i zmysłowej, dzikiej natury. Bohaterami są dwaj Amerykanie: posągowo piękny, młody Gene Allerton (magnetyczny Drew Starkey), i starszy od niego, zmagający się z uzależnieniami i samotnością William Lee (Daniel Craig). „Queer” to druga, równie udana, współpraca Guadagnino ze scenarzystą Justinem Kuritzkesem, autorem scenariusza do „Challengers”.
Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat.
Całości dopełnia porywająca ścieżka dźwiękowa. Muzykę do „Queer” skomponowali Trent Reznor i Atticus Ross (zdobywcy Oscara za ścieżkę dźwiękową do „The Social Network”), a jeden z ich nowych utworów wykonuje brazylijski piosenkarz i kompozytor Caetano Veloso. Soundtrack wypełniają też przeboje Sinéad O’Connor, Nirvany, Prince’a i New Order. Każdy dźwięk i każda piosenka w tym filmie opowiada historię szalonej, nieodwzajemnionej miłości, która jest jak narkotyk – wciąga i pozostawia ciągły niedosyt – ale której każdy chciałby choć raz doświadczyć.

Reż. Luca Guadagnino
USA, Włochy, 2024, 137 minut
Odurzające, hipnotyczne kino o poszukiwaniu raju na ziemi, miłosnym głodzie i erotycznej obsesji. „Queer”, najnowszy film Luki Guadagnino („Tamte dni, tamte noce”, „Jestem miłością”, „Challengers”) teleportuje widzów do świata nieposkromionych pragnień, szamańskich rytuałów i zmysłowej, dzikiej natury. Bohaterami są dwaj Amerykanie: posągowo piękny, młody Gene Allerton (magnetyczny Drew Starkey), i starszy od niego, zmagający się z uzależnieniami i samotnością William Lee (Daniel Craig). „Queer” to druga, równie udana, współpraca Guadagnino ze scenarzystą Justinem Kuritzkesem, autorem scenariusza do „Challengers”. Daniel Craig, który zasłynął jako Bond, u Guadagnino zagrał najodważniejszą ze swoich dotychczasowych ról. Aktor wydobywa ze swojej postaci zarówno magnetyczny erotyzm, jak i tragiczną śmieszność dojrzałego mężczyzny, który zakochał się jak nastolatek. Razem ze Starkeyem tworzą elektryzujący duet: jeden jest nieuchwytny, chłodny i piękny, drugi – nienasycony, wygłodniały uczucia i trawiony erotyczną gorączką. Bohaterowie, amerykańscy ekspaci, spotykają się w Meksyku lat 50. i rozpoczynają transową podróż, która zawiedzie ich aż do ekwadorskiej dżungli. Ekranizacja kultowej powieści Williama S. Burroughsa wydobywa z literatury cały wizualny przepych i zmysłowe piękno, jednocześnie nie uciekając od przenikliwego politycznego komentarza. Satyra na pruderyjną i pełną hipokryzji Amerykę splata się tu z najintensywniejszym ekranowym romansem ostatnich lat. Całości dopełnia porywająca ścieżka dźwiękowa. Muzykę do „Queer” skomponowali Trent Reznor i Atticus Ross (zdobywcy Oscara za ścieżkę dźwiękową do „The Social Network”), a jeden z ich nowych utworów wykonuje brazylijski piosenkarz i kompozytor Caetano Veloso. Soundtrack wypełniają też przeboje Sinéad O’Connor, Nirvany, Prince’a i New Order. Każdy dźwięk i każda piosenka w tym filmie opowiada historię szalonej, nieodwzajemnionej miłości, która jest jak narkotyk – wciąga i pozostawia ciągły niedosyt – ale której każdy chciałby choć raz doświadczyć.

W ramach odnoszącej niezwykły sukces trasy Magic Tour z 1986 roku, która była ostatnią graną przez Freddiego Mercurego, pierwszy raz udało się włączyć Węgry do programu. Trzy lata przed upadkiem Muru Berlińskiego był to największy koncert, jaki miał miejsce na Népstadion w Budapeszcie.
“Jesteśmy zachwyceni, że fani Queen z całego świata w końcu mają szansę przeżyć ten niesamowity dla zespołu moment. Wiedzieliśmy, że koncert na stadionie w Budapeszcie będzie przełomowy, ale nie spodziewaliśmy się, że będzie to aż tak historyczna noc. Koncert wygląda i brzmi świetnie na ekranie kinowym w całej jego cyfrowej odsłonie, a dokument świetnie sprawdza się w roli wprowadzenia. To był naprawdę niezwykły czas w historii zespołu.” – Brian May i Roger Taylor.


Reż. Maciej Hydr
Polska, 2023
Rok 1991, kilkanaście miesięcy po upadku komunizmu, Gdańsk. Reemigrant Jacek Waldemar wraca do Polski z chęcią działania. Ujrzawszy ojczysty bałagan, biedę i bezrobocie, uruchamia pierwsze na wybrzeżu prywatne radio. To wstrząs dla Słomińskiego, dyrektora lokalnej rozgłośni państwowego nadawcy. Do tej pory to, czy jego audycji ktokolwiek słucha, nie miało dla niego znaczenia!!! Waldemar walczy zacięcie, bo wygrana słuchalności to konkretne wpływy z reklam.... ale pewnego dnia mieszkańcy Gdańska mają jeszcze większy wybór...


reżyseria: Phil Grabsky
Ponad 200 obrazów i rysunków, w tym ponad 100 niepokazywanych w kinach, będzie tematem nowego filmu Phila Grabsky’ego, który powstał z okazji 500. rocznicy śmierci Rafaela Santi (zm. 6 kwietnia 1520), włoskiego malarza i architekta, najmłodszy z trójki słynnych artystów włoskiego renesansu – obok Michała Anioła i Leonarda da Vinci.
Film ukaże dzieła zgromadzone m.in. w Luwrze, Uffizi, National Gallery of Art czy Muzeum Prado. Dla widzów będzie to niewątpliwa okazja do poznania kreatywności i umiejętności Rafaela, który często nie jest jeszcze dobrze zrozumiany.

Reż. Massimo Ferrari
Włochy, 2021, 90 minut
Zanurz się w epokę renesansu i odkryj wysublimowaną sztukę Rafaela. Podziwiaj portrety niezwykłych kobiet: Matki, Przyjaciółki, Sekretnej Kochanki i Klientki, których osobowości rozkwitają na płótnach. Matka, która zmarła, gdy artysta miał zaledwie osiem lat. Wielbicielki, które wspierały go na drodze do sukcesu. Kobieta, która niemal przyczyniła się do jego śmierci. Istniały naprawdę lub były tylko wytworem wyobraźni. Rafael (1483-1520) uwiecznił ideał niebiańskiego piękna. Dzięki pracy światowej sławy ekspertów możemy poznać najważniejsze momenty z życia jednego z największych mistrzów renesansu.




Reż. Krzysztof Łukaszewicz
Polska, 2023, 119 minut
„Raport Pileckiego” to długo oczekiwana, historyczna produkcja, która przybliży losy jednego z największych polskich bohaterów – rotmistrza Witolda Pileckiego. Był harcerzem, uczestnikiem Bitwy Warszawskiej, obrońcą Polski w 1939 roku, członkiem ruchu oporu, powstańcem warszawskim, walczył też w armii Andersa. Wykazał się bezprecedensową w skali świata odwagą – zgłosił się na ochotnika, by wejść do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, z którego brawurowo zbiegł po 947 dniach. W raporcie napisanym po ucieczce przekazał światu prawdę o zbrodniczej działalności Niemców. Po wojnie aresztowany, torturowany i skazany na śmierć przez komunistów za działalność wrogą Polsce Ludowej, nigdy nie wyrzekł się swoich ideałów. Patriota wierny swoim wartościom i przysiędze złożonej Wolnej Polsce pozostał rozdarty między powinnościami wobec ojczyzny i rodziny. Odważny żołnierz, a zarazem czuły ojciec i mąż stanął w obliczu tragicznych dylematów moralnych. Jego postać pozostanie na zawsze w naszej kulturze symbolem miłości, bohaterstwa i niezłomnej walki o prawdę. W 1990 roku rotmistrz Pilecki został zrehabilitowany, a w 2006 prezydent Lech Kaczyński odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego. W 2013 roku rotmistrz został awansowany do stopnia pułkownika. Brytyjski historyk profesor Michael Foot zaliczył Witolda Pileckiego do grona sześciu najodważniejszych ludzi ruchu oporu podczas II wojny światowej.




Reż. Tina Satter
USA, 2023
Włosy ma spięte w niedbały kok, wzrok wlepiony w monitor. Żółte trampki nie mają sznurówek, a pod białą koszulą prześwituje podkoszulek. 25-letnia Reality Winner (w tej roli gwiazda „Euforii” – Sydney Sweeney) jest młodą tłumaczką, która ma swoją rutynę. Po pracy prowadzi zajęcia jogi, robi zakupy na kolejne dni, sączy mrożoną kawę i publikuje selfie na Insta. W stresowych sytuacjach chroni się humorem. Reality jest pełna sprzeczności. Zauważają to agenci FBI, którzy przeszukują jej dom. Dziewczyna jest podejrzana o wydrukowanie tajnych dokumentów. Ona jednak zdaje się przejmować bardziej swoim kotem i psem, których stresuje obecność obcych mężczyzn. „Reality” to portret współczesnej dziewczyny, na który długo czekaliśmy. Dziewczyny, która nie daje się zaszufladkować – jej osobowość nosi w sobie wiele kolorów. Korzysta z różnych wariacji kobiecości, niczym z masek, które naprzemiennie zakłada. Jej miłość do spokoju, który daje joga, nie wyklucza tego, że w wolnym czasie chodzi ćwiczyć crossfit. Jej nieszablonowość i wiedza na spektrum tematów imponuje – i właśnie takie są współczesne kobiety. Chowa się za stereotypami blondynki, gdy to dla niej wygodne, by odbijać piłeczkę i korzystać ze swoich pokładów inteligencji. Ucieka się do humoru, gdy czuje się zagrożona – kto z nas nie próbował tak wyrwać się z niezręcznej sytuacji? Niemal intymne, zamknięte w 90 minutach, spotkanie z Reality to, idąc tropem „Najgorszego człowieka na świecie”, portret współczesnej dziewczyny w wersji 2.0. W tej roli Sydney Sweeney pokazuje, że ma wystarczający talent, by zostać wielką aktorką.
