Pracownicy budowy znajdują w ruinach przedwojennej kamienicy ludzkie szczątki i pamiętnik z czasów Powstania Warszawskiego. Ukrywający się w piwnicy profesor opisał w nim pierwsze dni dramatycznej walki o Warszawę. 5 sierpnia 1944 roku młodziutka sanitariuszka Basia przeżywała pierwszą miłość do żołnierza AK – Staszka. Tego dnia młodzi warszawiacy z entuzjazmem budowali barykady, aby w chwilę później stanąć do nierównej walki ze świetnie uzbrojonymi mordercami z Waffen SS Dirlewanger.

Wszystko jest straszne i groźne – czasy, miasto, ludzie. W tej sytuacji oazą spokoju, w której można odnaleźć szczęście, jest Sklep Samobójcy. Jego właściciele, rodzina Tuvache, oferuje szeroki asortyment tego, co jest potrzebne, aby przedwczesnie zakończyć swoje życie. Wszystko toczy się idealnie, aż do chwili, gdy Lucréce Tuvache powija trzecie dziecko – syna – Alana. Dziecko jest nadzwyczaj radosne i uśmiechnięte. Wnosząc szczęście do mrocznego, pełnego pesymizmu świata zaczyna rozsadzać go od wewnątrz. Tak świetnie prosperujący dotychczas rodzinny biznes podupada. Wydaje się, że walka małego Dawida optymisty stojącego twarzą w twarz z groźnym Goliatem skazana jest na przegraną. Jednak Alanowi uda się przepędzić czarne chmury... Sklep samobójcy mimo poważnego tematu jest bardzo lekki dzięki temu, że Leconte nadał mu formę musicalu; widzowi dostarcza równocześnie smutek i radość.